IPCCren seigarren berrikuspena berotze globala 1,5 ºC-tan mugatzeko azken aukera izan liteke

Klima Aldaketaren Gobernu arteko Taldeko (IPCC) lantaldeek munduko egoera klimatikoa ebaluatzeko seigarren prozesuan amaitu dute beren agintaldia. Prozesu hau zientzia klimatikoaren aurrerapen nagusien azterketa da. Hiru ardatzetan oinarritzen da. Lehenengoa, 2021eko abuztuan amaitua, oinarri zientifikoei buruzkoa. Bigarrena, 2022ko otsailean argitaratua, inpaktuei eta egokitzapenari buruzkoa. Eta azken hau, berriki argitaratua, emisioak murrizteko politikei buruzkoa.

Lan horiek izango dira 2022ko irailerako aurreikusitako azken laburpen-txostenaren oinarria. Txosten hori egungo larrialdi-egoeraren beste egiaztapen bat izango da, eta egiaztatuko du gizarteek orain hartzen dituzten erabakiek zehaztuko dutela gure espezieak aurrera egingo duen edo XXI. mendeak aurrera egin ahala bizirik iraungo duen.

Ecologistas en Accionen taldearen ustez, ohartarazpen horiek oso gutxi balio izan dute. Munduko emisioek gora egiten jarraitzen dute urtez urte. Antolakundearentzat 2020a baino lehen emisioen gorenera ez iristea ondorio larriak dituen benetako arduragabekeria historikoa da, eta urteak daramatza zientziak horren berri ematen. Munduko Meteorologia Erakundeak ohartarazi duenez, 2026a baino lehen tenperatura orokorra 1,5 ºC-tik gora igotzeko aukeren % 40 dago gutxienez, eta horrek ekosistema garrantzitsuak desagertzea eta muturreko fenomeno meteorologikoak larriagotzea ekarriko du.

IPCCko lehen lantaldeak kezka handiz ohartarazi zuen nola ari diren planeten degradazio-prozesuak aktibatzen, klima-aldaketa bizkortzeko eta itzulerarik gabeko puntu garrantzitsuak zeharkatzeko. Planetaren iparraldean jasan berri den muturreko bero-boladak osasunean edo baso-sute larrietan eragina izateaz gain, izotza urtzea eta berotegi-efektuko gas asko askatzea errazten du. Ebidentzia horiek ez dira berriak, ezta denboraren joanak eta eraginik ezak klima-aldaketaren ondorioak larriagotzen eta azkartzen ari direla ere. “Klima-ekintzaren atzerapenak heriotzak esan nahi ditu. Horrela baloratzen zuten Nazio Batuek otsailean bigarren lan-taldearen emaitzak argitaratu izana. Horren arabera, muturreko gertaera meteorologikoek ekosistema askoren galera itzulezina eragin dute.

Horrela, 1,5ºC-ko langa gainditzeak klima-arrisku ugaritan halabeharrezko igoerak eragingo lituzke, eta arrisku ugari izango lituzke ekosistementzat eta gizakientzat. Gutxienez 3.600 milioi pertsona bizi dira arrisku klimatiko larrian. Arrisku horrek, aldi berean, desberdintasun global izugarria adierazten du. Hala azpimarratzen du txostenak: «Ekosistemek eta pertsonek klima-aldaketarekiko duten kalteberatasuna oso desberdina da eskualdeen artean eta eskualdeen barruan, garapen sozioekonomikoaren patroiek, ozeanoen eta lurraren erabilera jasanezinak, ekitaterik ezak, bazterketak, ekitaterik ezaren egoera historikoek eta egungoek, hala nola kolonialismoak eta gobernantzak bultzatuta”.

IPCCren azken lan-talde horren ondorioen arabera, beharrezkoa da berotegi-efektuko gasen murrizketa sakonagoak eta azkarragoak egitea. Txostenak argi eta garbi ezartzen du isurketa globalek goreneko mailara iritsi behar dutela 2025a baino lehen, eta neutraltasun klimatikoa lortu behar dutela mendearen hirugarren laurdenean. Herrialde industrializatuenak dira ahalegin eta azkartasun handienarekin murrizketa horiek egin behar dituztenak, 1,5 ºC baino gehiago ez izateko. Emisioak erdira murriztu behar dira 2030ean. Gainera, estaturik igorleenek, hala nola Espainiakoak, ia deskarbonizatuta egon beharko lukete mendearen erdialdea baino lehen. Horretarako, garatu beharreko neurri ugari biltzen ditu txosten honek, eta aldaketa sistemikoaren beharra berresten du, beharrezko murrizketa azkarrak lortzeko modu bakar gisa.

Irakurri albiste osoa hemen.

 

 

 

 

 












  • Twitter
  • Facebook